SCREENING

Gisteren en vandaag is er een grote screening geweest in Hall des Arts, een stadion hier in Cotonou (ik denk niet dat het stadion veel wordt gebruikt.......vies en onze elektrische man moest nog wat aan de elektriciteit doen om o.a. de ventilatoren te kunnen laten waaien) Op de linker foto staat dit gebouw in de rechterbovenhoek, wit dak met pilaren; allemaal mensen op het terrein van dit stadion en de rij liep door op de weg. Er zijn totaal 2550 mensen geweest waarvan we de begeleidende familieleden niet meerekenen........775 zijn er gezien door een arts, ongeveer 250 worden later een keer gezien door artsen (plastisch chirurg, orthopeed) die in maart hopen te komen dan zelf kunnen besluiten om de operatie wel/niet te doen. Er zijn wel 700 mensen door verwezen naar de oogkliniek waar we op 4 dagen in de week op 4 verschillende plaasten zijn. Het was dus de moeite waard.
Om 3.30 uur is de eerste groep al vertrokken. Mensen die de orde een beetje moeten bewaken. Woensdag waren er nl. al mensen aangekomen bij het stadion. Ze willen zo graag gezien en geholpen worden, dat ze alles er voor over hebben om te komen.
Met een paar volle auto's zijn we om 6 uur vertrokken, ongeveer 10 minuten rijden naar het stadion. Buiten stonden al veel mensen te wachten; binnen gingen we alles klaar zetten:overal tafels. Voor de inschrijving, waar de anamnese werd afgenomen, voor de artsen (algemeen chirurg, kaakchirurg, orthopeed, plastisch en waar de anaestesisten zitten om een patient te onderzoeken of hij/zij een operatie aan kan. Een laboratorium voor bloedafnamen, de apotheek voor het geven van mulitvitaminen zodat iedere patient een iets betere conditie krijgt, inplannen voor de operatie en een tafel waar de afspraakkaarten werden uitgedeeld. Om een "voetbaldoel" werd een laken gedrapeerd en dat was een onderzoeksruimte. De patholoog anatoom was er ook met zijn microscoop om de goede cellen van de kwade cellen te kunnen onderscheiden. Een echo-apparaat en ECG (hartfilmpje) was ook aanwezig. Verder waren de leerlingen van de school aan boord ook ingeschakeld voor een stukje entertainment: ballonnen blazen, balspelen, kleuren etc. Kinderen rennen rond achter ballonnen aan (schrikken zich naar alstie kapot patst)en ballen aan, soms op de zijkanten van hun klompvoeten, of met een kruk. Ach ja, ze hebben leren leven met hun handicap.

Mijn taak was weer veranderd van bloed afnemen naar assistentie verlenen bij het inplannen van de operaties. Op de foto zie je me zitten met achter mij dr. Mark Shrime (voor degenen die hem nog kennen), naast mij het hoofd Allison en teamleider Jenny van de operatiekamer's en daarnaast Linda van de rontgen die dus foto's en CT-scans in moest plannen. Middags moest ik weer op het schip zijn als "EHBO-er". Niets gebeurd hoor, dus ik kon lekker op het dek zitten lezen en wat mailen en kletsen. De sfeer was goed, rustig en over het algemeen leek alles goed te zijn verlopen. Rond 18 uur was iedereen een beetje terug en vrijdag rond 13 uur.

Wat vond ik er nu zelf van? Ja, ik wist een beetje wat ik kon verwachten en heb door al die jaren heen veel ellende gezien: rare grote tumoren, weggevreten neus/mond (en dan zit er een vieze vlieg op), enorme contracturen door brandwonden, hazelippen etc. Ik voel me dan weer rijk en ook dankbaar dat ik hier mag zijn en een hele kleine bijdrage mag leveren, iets mag betekenen voor de mensen hier. Ook al kan niet iedereen geholpen worden, tijd, aandacht en luisteren is ook belangrijk (net zoals in Nederland!).
Oh ja, we hebben een kinderchirurg aan boord en hij heeft met een anaesthesist woensdag een baby met een slokdarmafsluiting (aangeboren afwijking)van 11 dagen oud, ruim 3 pond, geopereerd. Wonderlijk dat de baby nog leefde; ze maakt het goed.

Als jullie wat willen doen, graag gebed voor wijsheid, kracht en liefde om al het werk te doen, maar vooral voor de mensen hier dat ze Gods liefde en zorg mogen zien en ervaren.

Hartelijk dank en hartelijke groeten van Marga!