oftewel "de oogpatienten". Laat ik daar maar eens wat over vertellen, want ik moet altijd een beetje grinniken als ik ze zie schuifelen langs de verkoeverkamer, op weg of terug van de operatiekamer. Sommigen moeten nog even een plasje doen en dan komen ze dus bij ons een

bezoekje brengen. Toch maar even instrukties geven: op de bril zitten, niet plassen in het afvoerputje of in de douchebak (die er naast staat). Maar ja, thuis ga je altijd op je hurken zitten, dus een toilet is vreemd en het is hier al zo vreemd. Boven het toilet hangt wel een instruktiekaart: "how to use the toilet", maar dat kunnen ze natuurlijk niet zien. Na toilet doortrekken en handen wassen (is wat frisser, vooral als je daarna op de ok-tafel ligt).
Goed, hoe gaat de procedure eigenlijk, voordat je op de operatietafel komt? Op 4 dagen in de week is er een team op verschillende plaatsen. Daar komen de mensen naar toe (inmiddels weet men het wel) met oogklachten. Vooral in het begin was het erg druk, honderden mensen die iets aan hun oog hebben. Dat iets kan varieren van het-beleven-dat-je-iets-hebt tot flinke staar of een beschadigd oog door een ongeluk. Die lange rijen gaf dus lange wachttijd en men raakt dan toch wat ongeduldig, geirriteerd, zeker als je om 5 uur weer weggestuurd wordt tot de volgende morgen. Dit verliep niet allemaal zonder slag of stoot, dus de beveiliging is erbij geroepen.

Goed, de

patienten krijgen eerst een oogtest: een bord met allemaal E's in verschillende grootte waarvan de openingen naar boven, beneden, links of rechts staat. Er wordt 1 oog afgedicht en dan moeten ze zeggen naar welke kant de opening van de letter is. Meesten kunnen immers niet lezen, dus ook geen letters benoemen. Als blijkt dat een operatie zinvol is, dan krijgen ze een afspraakkaart voor het schip. Er krijgen zo'n 30 mensen per dag een operatie aan het oog. Deze komen 's morgens (soms zie je ze al om 6 uur aan komen lopen) met een familielid. Het is een hele onderneming allemaal. Het begint al om ze de loopplank op te krijgen. Deze wiebelt nogal omdat het schip gewoon wiebelt omdat het water altijd wiebelt. Voetje voor voetje, tree voor tree (traplopen zijn ze ook niet allemaal gewend). Dit gaat dan in een hele rij: je mooie jurk aan en doek om je hoofd, tandenloze bekkies, kromme benen, stok mee; het is gewoon grappig om te zien. Komen ze boven aan, dan vallen ze gelijk in de kou van de airco bij de ingang. Vervolgens moeten ze weer de trappen af naar beneden, drempel over, sjok, sjok en dan komen ze voorbij de verkoeverkamer op weg naar de wachtruimte. Daar wordt de operatie uitgelegd en ja, dat moet

ook weer in verschillende talen vertaald worden.....en krijgen ze druppe

ls in de ogen. Ze ondergaan het allemaal als makke lammetjes (ook de plaatselijke verdoving:een naald wat recht naar je oog toekomt) Na de operatie wordt ze uitgelegd wat ze wel en absoluut NIET mogen doen zoals tillen en bukken. Dit is moeilijk voor ze en gaat ook nog weleens niet goed. Ze krijgen allemaal druppels mee met de instrukties en een prachtige zonnebril die ze een poos op moeten houden. Weer terug naar de pier: trappen op en wiebelende loopplank af om venvolgens de volgende dag weer terug te komen voor controle.

Eigenlijk hadden we op het schip te weinig ruimte voor al die patienten, dus is er een ruimte in de buurt gevonden waar ze zowel voor de operatie komen als daarna. Met een auto worden ze naar het schip gebracht en het familielid kan achterblijven in dit Hospitality Centrum.
Hier hou ik het even bij. Heb nog meer te vertellen, maar dat bewaar ik voor de volgende keer. Eerst ga ik mijn tas inpakken, want dit weekend hoop ik naar Gran Popo te gaan. Morgenochten worden we om 8 uur opgehaald door een taxi. Nu maar hopen dat ie ook komt....Gran Popo is een plaats dichtbij de grens met Togo, strand, bomen, bloemen etc. Even weg van het schip met de zoemende motoren, de brandstoflucht van de schepen in de haven. Even wat meer zien van dit land, genieten van de mooie schepping: de zee met de krachtige golven, 's nachts de krekels horen en overdag de fluitende vogels, de lizzards voorbij zien schieten en de muggen (wegslaan).
Groetjes van Marga!!!!!!!!
Ha Marga,
BeantwoordenVerwijderenHoe was het bij Gran Popo? Heerlijk dat je ook dit soort ontspannen dingen doet!
Dankjewel voor je verhalen.
Doeiiiiiiiii, Beppie
Ha Marga! Hier een 2e berichtje uit Veenendaal :)
BeantwoordenVerwijderenHeel fijn om alles te lezen en zo mee te leven met wat er daar allemaal aan intense en mooie dingen gebeurt. Wat een zegen daar te kunnen helpen!
Geniet van je vrije weekend met je vrienden.
Liefs, Annelies
Ha Alja & Ahmed !!
BeantwoordenVerwijderenGeniet van het weer heerlijk bij elkaar zijn :D
En lekker met Ehab knuffelen en fietsen!
Helaas gaat het hollands regenen...
Doeg! Annelies
Lieve Marga,
BeantwoordenVerwijdereneven weer heerlijk door je verhalen heen gewandeld,heb er van genoten.
geniet van het weekend naar strand en zee,even alle pijn en zorg achterlaten, heb je weer nieuwe energie als je terug komt.ik las in een bericht door Annelies geschreven dat Ahmed, bij Alja en Ehab is, wat heerlijk dat ze elkaar weer zien.
Marga, samen met alle ander op de African Mercy nog een hele goede tijd toegewenst.
Groetjes, Ina
Wat leuk he, die eye patients!!
BeantwoordenVerwijderenOw, mis het wel hoor als ik het lees.
Geniet van je laatste weekje!!
Groetjes, Jantine